मोकळ्या श्वासांची साक्ष
चिमुरडे मन सैर-वैर
जावे उडुनी भूर
सगळ्यांचा निरोप घेउनी
पण
भिणारे तुझे मन
हक्क मागत आहे
तुटलेल्या संगतीची साक्ष
आता निभावणे अशक्य
तरी
राहतील त्या आठवणी
जातील हे-हि दिवस
जळणाऱ्या प्रेमाचा दाह
आकाशी विरून जाईल
0 comments:
Post a Comment